دورکاری پساکرونا در حوزه سلامت

دورکاری گسترده‌‌ی ناشی از کرونا، تیم‌های درمانی را وادار کرده که برای ارائه مراقبت و همچنین ارائه‌ی پشتیبانی اداری و فنی، کارکنان و دستگاه‌های پزشکی خود را به خارج از محیط‌های سنتی، مانند بیمارستان‌ها و مطب‌ها اعزام کنند.

اگرچه بسیاری از صنایع در حال بازگشت به دفاتر و دیگر فضاهای کاری سنتی هستند، اما فرهنگ دورکاری ایجادشده طی همه‌گیری، ماندگار خواهد بود.

در صنعت مراقبت‌های سلامت، این تأثیر نمی‌تواند فراگیر باشد. بسیاری از متخصصانی که به ابزارهای تخصصی و دسترسی فیزیکی به بیماران نیاز دارند (برای مثال جراحان) به محیط کار سنتی خود بازمی‌گردند؛ اما مطالعه‌ تازه‌ای نشان داده است که سایر نقش‌های این حوزه، مثلاً پزشکان عمومی که می‌توانند از فناوری‌های دیجیتال برای برقراری ارتباط با بیماران استفاده کنند، پتانسیل بسیار بیشتری برای دورکاری دارند.

ابزارهایی برای حمایت از آینده‌ی مراقبت‌های سلامت

عصر جدید کار از راه دور و کار ترکیبی (ترکیب دورکاری و کار دفتری) مستلزم ابزارهای تکنولوژیکی است که این گردش کار جدید را امکان‌پذیر می‌کنند. تیم‌های درمانی می‌توانند برای ارائه‌ی خدماتی که در گذشته همیشه از طریق سخت‌افزارهای داخلی و درون‌سازمانی ارائه می‌شد، از نرم‌افزارها استفاده کنند تا وظایف مهم شغلی -برای مثال دسترسی به پرونده‌ی پزشکی، نسخه‌نویسی الکترونیکی یا ویزیت از راه دور- را از هرجایی انجام دهند.

در سایر محیط‌ها، ارائه‌دهندگان خدمات سلامت از پورتال‌های وب و اپ‌های تلفن همراه برای تعامل با بیماران جهت کارهای اداری مانند وقت گرفتن و اعلام حضور در ویزیت استفاده می‌کنند. در برخی موارد، این اپ‌ها به پرونده‌ی الکترونیکی بیماران متصل هستند که به اشتراک بهتر اطلاعات کمک می‌کند.

در نهایت، توانایی تغییر و جایگزینی مدل‌های کاری جدید مزایای زیادی برای سازمان‌ها و مؤسسات سلامت به همراه دارد. مدل دورکاری علاوه بر تداوم کسب‌وکار، از سلامت و آسایش کارمندان نیز محافظت می‌کند. این مزایا باید کار انعطاف‌پذیر و از راه دور را به مدل‌ ارزشمندی برای صنعت مراقبت‌های سلامت تبدیل کند.