عصبانیت بیمار یا همراهان: چه رفتاری صحیح است؟
وقتی بیماران یا همراهان آن‌ها، ناراحتی خود را بر سر پزشک یا دیگر درمانگران خالی می‌کنند وضعیت بسیار ناخوشایندی رخ می دهد. سروکار داشتن با یک بیمارِ خشمگین دشوار است؛ در این مواقع مراقب سلامتی خود باشید.
هنگامی که بیمار به مرز عصبانیت می‌رسد، مهم‌ترین نکته این است که درمانگران علائم او را زود تشخیص دهند و سعی کنند از بحرانی‌تر شدن شرایط جلوگیری کنند. در ادامه همراه مداریو باشید تا با نکاتی برای مدیریت ارتباطی با بیمار یا همراه عصبانی آشنا شوید.
-
فریاد همیشه پرخاش نیست
گاهی‌اوقات داد و صدای بلند واقعاً فریادی برای کمک یا توجه است. اگرچه حضور در کنار یک بیمار لجباز و عصبی سرگرم‌کننده نیست، اما از وسوسه رهاییِ او اجتناب کنید. در صورت بروز هرگونه مشکلی، اهمال‌کاری، مسئولیت شما را افزایش می‌دهد و ممکن است جان بیمار را در خطر اندازد.
-
با همدلی ارتباط برقرار کنید
وقتی بیماران جنگ‌طلب می‌شوند، حفظ آرامش دشوار است. بهره‌گیری از همدلی و تلاش برای درک احساسات بیمار به پزشک کمک می‌کند پاسخی متناسب با ریشه اضطراب به بیمار ارائه دهد. وقتی بیماران نسبت به چیز دیگری احساس اضطراب می‌کنند (مثلاً دریافت نتیجه مثبت آزمایش)، نسبت به مسائل جزئی واکنش شدیدتری نشان می‌دهند (انتظار کوتاه‌مدت در مطب پزشک)، بنابراین باید سعی کنید بفهمید که چه عواملی باعث ناراحتی بیمار شده است. در هر صورت، مهم است که احساسات بیمار را تأیید کنید و نشان دهید که نگرانی‌های او را درک می‌کنید.
-
خونسردی خود را حفظ کنید
وقتی کسی فریاد می‌زند شاید شما هم بخواهید صدایتان را بلند کنید و با پرخاش پاسخ دهید در برابر این حالت مقاومت کنید. از تلاش برای دفاع در برابر تهدیدها مانند «من قصد دارم شکایت کنم» خودداری کنید. آرام صحبت کردن و اجازه دادن به بیمار برای پایان دادن صحبت‌هایش راهکار بهتری است. عصبانیت، هیجانی است که اگر به سراغ شما بیاید ممکن است منجر به دردسرهایی جبران‌ناپذیر شود.
-
مراقب زبان بدن خود باشید
اگر کلمات شما آرامش‌بخش باشند ولی احساس دفاعی داشته باشید، زبان بدن شما را لو می‌دهد. فشردن مشت و فک می‌توانند علائمی باشند که به بیمار نشان دهند شما عصبانی هستید حتی اگر گفته‌های شما خلاف این را نشان دهد.
-
از خودتان محافظت کنید
بیشتر بیماران به یک رگبار کلامی بسنده می‌کنند اما بیمارانی هستند که با رفتار غیرمنطقی می‌توانند شما را در معرض خطر جسمی قرار دهند. فاصله خود را با بیمار رعایت کنید. در صورت امکان، در نزدیک در قرار بگیرید تا اگر نیاز شد به سرعت از اتاق خارج شوید. اگر احساس کردید از نظر جسمی در معرض تهدید هستید از سایر کارمندان، حراست یا پلیس درخواست کمک کنید.
-
قانون را خوب بشناسید
چنانچه بیماری عصبانی باشد باید شکایات بالینی واداری، تعامل با بیمار و تلاشتان برای حل مشکل را به طور دقیق ثبت کنید. از تلاش برای توجیه شرایط، یا دفاع از اقدامات خود اجتناب کنید زیرا ممکن است بیمار سعی کند از همان کلمات و رفتار علیه شما استفاده کند. گفته‌های خود را محترمانه، مختصر و واضح بیان کنید. اگر در مورد اقدامات قانونی بالقوه نگران هستید از وکیل مشورت بگیرید و از او بخواهید مدارک شما را بررسی کند تا از کافی بودن آن اطمینان حاصل کنید.
-
از تجربه دیگران بیاموزید
از تجربه درمانگران قدیمی‌تر در مدیریت بیمار عصبانی بیاموزید. بروز برخی از هیجان‌ها وابسته به بافت و فرهنگ یک کشور استان شهر یا روستاست. از همکاران خود بپرسید بیشترین دلیل عصبانیت مراجعین چه بوده و بهترین روش کنترل در پاسخ به این هیجانات چگونه بوده است.
اگرچه عصبانیت در بالای لیست احساسات ناخوشایندی قرار دارد که با آن‌ها سروکار دارید، اما معمولاً با کمی زیرکی (دقت)، آمادگی و تجربه می‌توان آن را خنثی و مدیریت کرد.
.JPG)
.jpg)
