تکنولوژی سلامت-محور

در پایان سال 2020، بخش سلامت و تندرستی بیشترین افزایش سرمایه در پنج سال گذشته را داشته است. این بخش در مجموع 8.3 میلیارد دلار بودجه سرمایه گذاری خطرپذیر جمع آوری کرد و افزایشی تقریباً 70 درصدی را نسبت به همین زمان در سال گذشته نشان می دهد. پیش‌بینی‌شده است که اندازه صنعت فناوری سلامت که هیچ نشانه‌ای از کاهش سرعت آن دیده نشده، تا سال 2025 به 1.3 تریلیون دلار برسد.

در گذشته هنگامی‌‌ که بیمار بودیم و به مراقبت پزشکی نیاز داشتیم در بیشتر موارد فقط یک گزینه داشتیم: رفتن به مطب پزشک یا بیمارستان. برای افراد ساکن مناطق روستایی مسافرت در زمان مریضی کار طاقت فرسایی بود. با ظهور سیستم‌های پایشی سلامت از راه دور و نظارت خانگی از راه دور، امروزه مراقبت‌های پزشکی را می‌توان در محیط امن خانه دریافت کرد. پزشکان می‌توانند پس از یک تماس ویدئویی، توصیه‌های درمانی ارائه دهند و حتی نسخه تجویز کنند.

دورکاری گسترده‌ی ناشی از کرونا، تیم‌های درمانی را وادار کرده که برای ارائه مراقبت و همچنین ارائه‌ی پشتیبانی اداری و فنی، کارکنان و دستگاه‌های پزشکی خود را به خارج از محیط‌های سنتی، مانند بیمارستان‌ها و مطب‌ها اعزام کنند. اگرچه بسیاری از صنایع در حال بازگشت به دفاتر و دیگر فضاهای کاری سنتی هستند، اما فرهنگ دورکاری ایجادشده طی همه‌گیری، ماندگار خواهد بود.

سلامت همراه (Mobile Health/mHealth) اصطلاحی است که در سال 2003 وارد حیطه سلامتی شد. آمار رو به افزایش تعداد افرادی که به گوشی هوشمند دسترسی دارند باعث شد تا سلامت همراه وارد زندگی روزانه بیماران و درمانگران شود. فناوری سلامت همراه، فرصتی فوق‌العاده برای کشورهای در حال‌ توسعه مانند ایران است تا با صرفه‌جویی در منابع کمیاب و آموزش پزشکی از راه دور، سیستم بهداشتی کارآمدتری داشته باشند.

آنچه امروزه به عنوان پزشکی از راه دور یا تله‌مدیسن می‌شناسیم، از دهه 1950 آغاز شد، زمانی که چند سیستم بیمارستانی و مرکز درمانی دانشگاهی شروع به یافتن راه‌ها‌یی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و تصاویر از طریق تلفن داشتند. در یکی از اولین موفقیت‌ها، دو مرکز درمانی در پنسیلوانیا توانستند تصاویر رادیولوژی را از طریق تلفن ارسال کنند.